Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008
Σημείωμα
Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008
Πάει και το αμάξι...
Λοιπόν. Αυτές τις μέρες ο πατέρας μου ( ο χειρονακτικώς άτεχνος μηχανικός ) εχει πάει διακοπές για 2 βδομαδούλες. Πήρε μαζί του το αυτοκίνητο που χρησιμοποιεί η αδελφή μου. Εγώ γύρισα απο τα ποτάμια και τα δάση πίσω στην Αθήνα. Μαζί με το αμάξι μου. Εγώ σαν συνεπής και λογικός ανθρωπος έχω κάρτα μέσων μεταφοράς και στην πόλη χρησιμοποιώ το αμάξι 2-4 φορές το μήνα. Πολύ λογική συνέπεια των παραπάνω είναι να δεχθώ να δανείσω στην αδελφή μου το αυτοκίνητό μου. Αυτοκίνητο το οποίο ενα χρόνο τώρα ( που το αγοράσαμε μεταχειρισμένο) δεν έχει παρουσιάσει τίποτα απολύτως και κανένα μηχανικό πρόβλημα εκτός του ότι είχε αδειάσει το φρέον. Αποτέλεσμα μετά απο 2 μέρες. Ερχεται μια μέρα η αδελφή μου και μου λέει: το αμάξι είναι στο συνεργείο. Ρωτάω τον κο. Χρήστο του συνεργείου και μου λέει πως έσπασε μια κόντρα ( στις ταχύτητες , κάτι εκει με τον συμπλέκτη και το κιβώτιο). Να μην τα πολυλογώ, παραδέχθηκε επίσης η αδελφή μου πως δεν φθάνει τον συμπλέκτη (σε αυτόν εδω τον χωρο μέσα στην παρένθεση θα εβριζα αλλά βρίσκω πως δεν αρμόζει στο μπλόγκ). Τελικά πήγα χθες και το πήρα απο το συνεργείο, 100 ευρώ ζημιά.
Φοβάμαι πως μετά από όλα αυτά που έχει κάνει η αδελφή μου, οι ιστορίες δεν θα γίνονται πια πιστευτές.
Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008
Γύρισα
Και 2ον μας έχουν κόψει το τηλέφωνο. Σε επερώτηση μου γιατί δεν πήγε η αδελφή μου να το πληρώσει μου αποκρίθηκε πως το ξέχασε. Δεν έχουμε τηλέφωνο ενα 10ημερο τουλάχιστον. Επίσης το τηλέφωνο είναι στο ονομά μου ,και με πήραν τηλέφωνο απο τον οτέ για να με ρωτήσουν αν έχω πρόθεση να το πληρώσω.
Τρίτη 8 Ιουλίου 2008
Φεύγω
Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008
Φοιτητές
Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008
Πέμπτη 26 Ιουνίου 2008
Τρίτη 24 Ιουνίου 2008
Σκουπίδια
Κυριακή 22 Ιουνίου 2008
Φάγαμε
Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008
Σήμερα
Δευτέρα 16 Ιουνίου 2008
Παρατήρησα
Κυριακή 15 Ιουνίου 2008
Παρατήρησα
Σάββατο 14 Ιουνίου 2008
Αποτέλεσμα
Γύρισα
Κυριακή 25 Μαΐου 2008
Πέμπτη 22 Μαΐου 2008
Με ξύπνησε
Σάββατο 17 Μαΐου 2008
Εφυγε
Επίσης η αδελφή μου ακού πολύ κακή μουσική. Ακούει κυρίως λαικούς καλιτέχνες, όπως Άντζελα Δημητρίου και Καρρα. Όταν την πιάνει η κουλτούρα ακούει και κλαρίνα. Από τους αγαπημένους της μου έχει πει είναι κάποιος Χριστοδουλόπουλος (ή κάτι τέτοιο) και έχει και πολλά cd κάποιου Τερλέγκα.
Καθε φορά που βάζει μουσική εγω κλείνω την πόρτα. Ακριβώς ότι κάνω και όταν καπνίζει.
Τετάρτη 14 Μαΐου 2008
Ήρθε το ρευμα
Αυτά είπα και στον πατέρα μας.
Κυριακή 11 Μαΐου 2008
Τα έπλυνα
Ήταν παγίδα
Μου μαγείρεψε
Σήμερα η αδελφή μου, μου έκανε έκπληξη καθώς μου μαγείρεψε μπριζόλα ( τηγανιτή καθώς ο φούρνος ακόμα δεν δουλεύει).
Παρασκευή 9 Μαΐου 2008
Βόλτα
Τετάρτη 7 Μαΐου 2008
Μουλιάζουν τα πόδια μου.
Παρασκευή 2 Μαΐου 2008
Κοτόπουλο
Τελικά η αδελφή μου γύρισε και μου είπε οτι το μαγείρεψα πολύ ωραία το κοτόπουλο αλλά δεν το έφαγε. Τελικά μετά απο 3 μέρες, που το κρατήσαμε στο ψυγείο με σελοφάν , το πετάξαμε.
Δευτέρα 28 Απριλίου 2008
Κυριακή 20 Απριλίου 2008
Γύρισα
Σάββατο 12 Απριλίου 2008
Παρατήρηση
Πέμπτη 10 Απριλίου 2008
Ήχος
Κυριακή 6 Απριλίου 2008
Στάχτη
Πέμπτη 3 Απριλίου 2008
Οτε λογαριασμός
Τρίτη 25 Μαρτίου 2008
Πάει η κουζίνα
Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008
Γύρισα
Έχω πει στην αδελφή μου πως δεν θέλω τηλεόραση στο σπίτι. μαλλον πρέπει να της το ξαναπώ. Εβγαλα την τηλεόραση στο μπαλκόνι, αν την θέλει να πάει να την πάρει απο έκει.
Σάββατο 8 Μαρτίου 2008
Καπνός
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008
οδοντόπαστα update
Να προσθέσω επίσης πως η αδελφή μου έχει πάρει να χειρότερα χαρακτηριστικά των γονιών μας. Έχει πάρει την ακαταστασία της μάνας μας, και την αγαρμποσύνη του πατέρα μας. ( δεν έχω πάρει τίποτα απο τα δύο)
Αποτέλεσμα της αγαρμποσύνης είναι κάθε φορά που προσπαθεί να βάλει οδοντόπαστα στην οδοντόβουρτσά της έχει 1 έως 3 αποτυχημένες προσπάθειες. Εννοείται πως δεν καθαρίζει τον νιπτήρα από την οδοντόπαστα. Αποτέλεσμα να έχει συνεχώς ασπροπράσινη κρέμα τριγύρω στον νιπτήρα.
Αυτό σημαίνει πως μπορεί να έχεις στην κατοχή σου ενα κατσαβίδι, μια βίδα που να κάνει στο κατσαβίδι, και μια τρύπα που να κάνει στην βίδα και να μην μπορείς να βιδώσεις την βίδα όσο και να προσπαθείς.
Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008
Το αιώνιο πρόβλημα της οδοντόπαστας
Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που βασανίζει την ανθρωπότητα εδώ και κάποιες γενεές. Είναι το πρόβλημα της οδοντόπαστας. Αλλά ας το πάρουμε το πρόβλημα από την αρχή. Οι άνθρωποι για να συνυπάρξουν έχουν κάποιες θεμελιώδεις συμβάσεις τις οποίες τηρούν ως κανόνες είτε είναι άγραφες είτε γραπτές. Τέτοιες συμβάσεις είναι απαραίτητες ακόμα και για να επικοινωνούν μεταξύ τους οι άνθρωποι. Και για να συμβιώνουν σε πόλεις και χωριά. Αυτές τις συμβάσεις είναι τέτοιες ώστε να μην αδικούν κάποιον σε τέτοιο βαθμό , που θα προτιμούσε να καταστραφεί η ίδια η κοινωνία παρά να συνεχίσει να υφίσταται ο ίδιος μέσα σε αυτήν.
Η κοινωνική σύμβαση της οδοντόπαστας είναι μια από αυτές τις συμβάσεις.
Το πρόβλημα.
Το πρόβλημα έγκειται στο εξής: η οδοντόπαστα είναι ένα σωληνάριο. Όταν περισσότεροι από ένας άνθρωποι χρησιμοποιούν το ίδιο μπάνιο συμβαίνει ενίοτε να χρησιμοποιούν και το ίδιο σωληνάριο. Εδώ λοιπόν εισέρχεται το σημαντικό στοιχείο της υπόθεσης. Κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν σωστό να πατάνε το σωληνάριο από την αρχή του ( το άκρο) και κάποιοι από το τέλος του ( κοντά στο στόμιο). Το αποτέλεσμα του δεύτερου είναι κάθε φορά που χρησιμοποιείς το σωληνάριο να πρέπει να αρχίζει να το σπρώχνεις από την αρχή του μέχρι το τέλος, ώστε να μπορείς να το πιέζεις στο τέλος και να βγαίνει η οδοντόπαστα ( δλδ να ξαναεφαρμόσεις την 2η μέθοδο). Εάν χρησιμοποιείς την 1η μέθοδο αρκεί να πιέζεις το σωληνάριο ελάχιστα κάθε φορά στην άκρη του. Τώρα ας υποθέσουμε πως υπάρχουν 2 άνθρωποι σε ένα σπίτι , ο ένας χρησιμοποιεί την 1η μέθοδο και ο 2ος την 2η. Θα υποθέσουμε επίσης πως χρησιμοποιούν την οδοντόπαστα με την ίδια συχνότητα. Αυτό σημαίνει πως θα χρησιμοποιούν το σωληνάριο εναλλάξ. Χωρίς βλάβη της γενικότητας ας υποθέσουμε πως 1ος ξεκινά την χρήση ο 1ος άνθρωπος. Πατάει λίγο στην άκρη , και βάζει οδοντόπαστα. Έρχεται ο 2ος άνθρωπος έπειτα και πατάει στο τέλος ( επαναλαμβάνω το τέλος είναι κοντά στο στόμιο) και σπρώχνει την οδοντόπαστα εντός του σωληνάριου λίγο προς την έξοδο και κυρίως προς την άκρη. Έρχεται μετά ο 1ος πάλι. Τώρα αυτός αν επιμείνει στην μέθοδο του πρέπει να αρχίσει να πατάει από την άκρη μέχρι να βγει οδοντόπαστα. Μετά ξανάρχεται ο 2ος και πατάει απλώς στο τέλος και βγαίνει οδοντόπαστα καταστρέφοντας τις προσπάθειες του 1ου. Αυτό συνεχίζεται επ’ άπειρον . Αποτέλεσμα είναι να έχουμε έναν ο οποίος αναγκάζει τον άλλον να εργάζεται και να καταναλώνει συνεχώς ενέργεια στο να ξαναθέσει το σωληνάριο στην επιθυμητή θέση. Δηλαδή έχουμε έναν ο οποίος κάνει όλη την δουλειά και έναν ο οποίος εκμεταλλεύεται όλη την προσπάθεια του προηγούμενου. ( κάτι σαν τον μέρμηγκα και τον τζίτζικα , μόνον σαν προσθήκη το γεγονός πως ο τζίτζικας τρώει το φαγητό που μαζεύει ο μέρμηγκας.)
Ένα φαινόμενο σχετικό με το θέμα είναι πως οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την 2η μέθοδο είναι ανίκανοι να κατανοήσουν το πρόβλημα και να εφαρμόσουν την 1η μέθοδο.
Τα παραπάνω είναι απο το λήμμα της wikipedia. (κλοπυ-paste)
Να τονίσω πως δεν πήραν την περίπτωση το σωληνάριο της οδοντόπαστας να είναι αλουμινένιο. Αυτό θα έκανε δε , το πρόβλημα πολύ χειρότερο. ( το θεωρώ αυτονόητο)
Για να μην τα πολυλογώ να πω απλώς το προφανές. Εγώ είμαι άνθρωπος που χρησιμοποιεί την 1η μέθοδο και η αδελφή μου την 2η.